سلامم از دلِ و جان بر تو جان ابوفاضل            سـلامِ من به تو ای پـهـلـوان ابوفاضل

اُمـیـدِ آلِ عــلـی کُـن نـظـر گـدایـت را            یَـمِ تَـفَّـضُـلِ ایـن خـانِـدان ابـوفــاضـل

تـمـام دار و نــدارم فــدایـت آقــاجــان            عـلـم بـدوش و مـهِ آسـمـان ابـوفـاضل

شمیـمِ نامِ دل آرای تو دل انگـیز است            گـلِ مُـعَـطَّـرِ بـاغِ جــنـان ابـوفــاضـل

مدد زغیر تو ننگ است برای نوکرتان            به حقِ شـاه نـجـف، الامـان ابوفـاضل

تـوان ما نـبـود مـدحـتـان کـنیـم انـشاء            تویی عظیم و حقیر است زبان ابوفاضل

میان خـلـقِ خـدا چون عـلـی بی بـدلی            دلـیر جنـگی و شیـر ژیـان ابـوفـاضل

ز بس که جـنگ تو زیبا بُوَد یَلِ حیدر            گـشوده می‌شود از هم دهان ابوفاضل

روا شـده هـمـه حـاجـات نـوکـرت آقـا            صدا کرده تو را هر زمـان ابوفـاضل

تـو مـعــنـیِ ادبـیُ و تَـجَـلّـیِ عـشــقـی            ندیده مثـلِ تو هر دو جهـان ابوفـاضل